OPCJE¶

-b przedrostek-pliku

--file-prefix=przedrostek pliku

Określa przedrostek nazwy pliku stosowany do wszystkich plików wyjściowych. Nazwy są tworzone zgodnie z następującym wzorem: file-prefix.c.

-d

--defines

Utwórz dodatkowy plik z definicjami makroinstrukcji dla nazw symboli terminalnych zdefiniowanych w pliku gramatyki oraz z definicją typu wartości semantycznej YYSTYPE, jak również z deklaracjami zmiennych zewnętrznych.

Jeżeli plik z parserem nosi nazwę nazwa.c, to plik z definicjami zostanie nazwany nazwa.h.

Ten plik jest niezbędny, jeżeli chcesz umieścić definicję funkcji yylex w oddzielnym pliku źródłowym, ponieważ funkcja yylex musi mieć dostęp do kodów symboli terminalnych oraz do zmiennej yylval.

-r

--raw

Numery symboli terminalnych znajdujące się w pliku nazwa.h są zazwyczaj kompatybilne z programem Yacc. Jeżeli podana zostanie ta opcja, użyta zostanie numeracja charakterystyczna dla programu Bison. (numeracja programu Yacc rozpoczyna się od 257, z wyjątkiem symboli jednoznakowych; Bison numeruje wszystkie symbole po kolei poczynając od liczby 3).

-k

--token-table

Ta opcja powoduje, że w pliku name.tab.c znajdzie się lista symboli terminalnych posortowana pod względem wartości symboli (nie nazw); jest to zdefiniowane w tablicy yytname. W pliku znajdą się również definicje stałych YYNTOKENS, YYNNTS, YYNRULES, i YYNSTATES.

-l

--no-lines

Nie umieszczaj w pliku z parserem poleceń #line dla preprocesora. Normalnie bison umieszcza je w tym pliku, aby kompilator oraz debuggery wykazywały błędy w kontekście twojego pliku źródłowego z gramatyką. Ta opcja powoduje, że błędy będą wykazywane w kontekście pliku zawierającego parser, traktując go jak niezależny plik na równych prawach.

-n

--no-parser

Nie generuj kodu parsera; generuj tylko deklaracje. Utworzony plik name.tab.c będzie zawierał wyłącznie deklaracje stałych. Dodatkowo, w pliku name.act znajdzie się wyrażenie switch zawierające wszystkie przetłumaczone definicje akcji.

-o plik-wyjściowy

--output-file=plik-wyjściowy

Określ nazwę pliku wyjściowego zawierającego definicję parsera.

Nazwy pozostałych plików są tworzone z nazwy pliku wejściowego zgodnie z zasadami opisanymi przy opcjach -v i -d.

-p przedrostek

--name-prefix=przedrostek

Przedrostek nazw zewnętrznych symboli używanych przez parser. Zastępuje standardowy przedrostek yy. Symbole, których nazwy ulegną zmianie, to yyparse, yylex, yyerror, yylval, yychar, i yydebug.

Na przykład, jeżeli użyjesz opcji -p c, wówczas powyższe nazwy będą miały postać cparse, clex, itd.

-t

--debug

Umieść w pliku z parserem makrodefinicję YYDEBUG aby skompilowany został kod pomagający diagnozować problemy (debug code).

-v

--verbose

Utwórz dodatkowy plik z dokładnym opisami stanów parsera i akcji podejmowanych dla każdego kolejnego symbolu w tych stanach.

Ten plik opisuje również wszystkie konflikty; zarówno te rozwikłane przez następstwo operatorów, jak i te nierozwikłane.

Nazwa pliku z opisem jest tworzona przez usunięcie .tab.c lub .c z nazwy pliku zawierającego parser i dodanie .output.

Na przykład, jeżeli plikiem wejściowym jest foo.y, wówczas plik zawierający parser nosi nazwę foo.tab.c. Plik z opisem stanów będzie nazwany foo.output.

-V

--version

Wypisz numer wersji i zakończ działanie programu

-h

--help

Wypisz spis opcji i zakończ działanie programu.

-y

--yacc

--fixed-output-files

Ma to samo działanie, co opcja -o y.tab.c; Plik zawierający parser nosi nazwę y.tab.c, a pozostałe pliki y.output i y.tab.h. Ta opcja powoduje naśladowanie konwencji programu yacc nazywania plików. Poniższy skrypt może być używany jako program yacc:

Długie nazwy opcji mogą być również poprzedzane przez `+' zamiast `--', ze względu na kompatybilność z poprzednimi wersjami. W przyszłości ta możliwość ma być usunięta, ponieważ jest niekompatybilna ze standardem POSIX.2